من همونم که همیشه غم و غصم بی شماره

              اونیکه تنهاترینه حتی سایه هم نداره

         این منم که خوبی هامو کسی هرگز نشناخته

          اونکه در راه رفاقت همه ی هستیشو باخته

        هر رفیق راهی با من دو سه روزی همسفر بود

           ادعای هر رفاقت واسه من چه زودگذر بود

نوشته شده در یکشنبه 90/6/6ساعت 12:54 صبح توسط غزال| نظرات ( ) |